.

 Η ιθύνουσα βούληση της αισθησιακής συνείδησης, είναι ο
άρχων του κόσμου τούτου ο συμβολιζόμενος από «τον
δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον». (Αποκ. Κ’ 2). Ο όφις
συμβολίζει την αισθησιακή συνείδηση, την επιθυμία ζωής
διαφορετικής και αποκομμένης από τη Θεϊκή Πηγή της
Ζωής. Η ζωή αυτή παρουσιάζεται στα χαμηλότερα πεδία
και επιφέρει τη βασιλεία των αισθήσεων. Προσκολλά τον
άνθρωπο στη γη. Ο άνθρωπος έρπει πάνω στη γη, τρέφεται
από τη γη. Η γη συμβολίζει την ύλη του ανθρώπου,
συμβολίζει το σώμα του, το σκήνωμά του. Συμβολίζει
καθετί που εξαρτάται από την ύλη, τις κατώτερες
επιθυμίες, τα πάθη, ό,τι περιβάλλει και αποτελεί τον
υλικό άνθρωπο. Η γη του ανθρώπου εν ολίγοις, είναι ένα
πεδίο συνείδησης, που τα πάντα κατευθύνονται και
κινούνται από τη θέληση της ύλης, από την υλιστική
αντιμετώπιση των πραγμάτων. Το πεδίο αυτό συνείδησης
είναι ευρύ. Οι δρόμοι του πολλοί, όμως οδηγούν στην
ύλη. Η ύλη οδηγεί μόνο στην ύλη. Δεν υπάρχει δίοδος,
δεν υπάρχει διέξοδος για πουθενά αλλού. Ο άνθρωπος
μπορεί να γνωρίζει σε αυτή του τη διαδρομή καινούργια
πράγματα, όμως συνεχίζει να περιστρέφεται στο ίδιο
σημείο. Το σημείο που απλώνεται μία πραγματική έρημος,
χωρίς ουδεμία πνευματική τροφοδοσία, μία άνυδρη από το
Θείο Φως κατάσταση συνείδησης, που καθηλώνει το πνεύμα
και την ψυχή.
Αυτός ο όφις είναι η ουσία του 666. Αν προσθέσουμε τα
γράμματα της λέξης όφις θα βρούμε:
70+500+10+200=780=7+8+0=15=1+5=6
Αν συνδυάσουμε την ανάπτυξη-εκδήλωση του 6 (όφις) στα
τρία κατώτερα κέντρα του ανθρώπου, γενετήσιο, κοιλιακό
και ηλιακό πλέγμα ή ακόμα στις τρεις υποστάσεις του
ανθρώπου, πνεύμα, ψυχή και σώμα θα δούμε γιατί
πράγματι είναι αριθμός ανθρώπου, διότι πληρώνεται όλος
ο άνθρωπος από την υλική-αισθησιακή συνείδηση,
χάνοντας κάθε πνευματικό του στοιχείο. Γίνεται
Αρνητής.
Η ουσία του όφη είναι η ύλη. Προσθέτοντας τα γράμματα
της λέξης ύλη θα βρούμε: 400+30+8=438=4+3+8=15=1+5=6.
Η κάλυψη του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος με
ύλη. Ο υλικός άνθρωπος.
Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται σε πλάνη, η οποία
συμβολίζεται από τον Άδη. Προσθέτοντας τα γράμματα της
λέξης Άδης θα βρούμε: 1+4+8+200=213=2+1+3=6. Η πλάνη
καταλαμβάνει το πνεύμα, την ψυχή και τη συνείδηση του
ανθρώπου.
Αυτή η πλάνη αποτελεί τον κόσμο των αισθήσεων, το
κοσμικό φρόνημα, του οποίου άρχοντας όπως είπαμε είναι
ο όφις, ή σατανάς ή εκπεσών, ο εκπεσώντας εαυτός μας,
το εγώ.
Αν προσθέσουμε τα γράμματα της λέξης κόσμος θα βρούμε:
20+70+200+40+70+200=600=6+0+0=6.
Αν προσθέσουμε τα γράμματα της λέξης σατανάς θα
βρούμε:
200+1+300+1+50+1+200=753=7+5+3=15=6
Η ιθύνουσα λοιπόν αυτή βούληση του υλικού εγώ,
βρίσκεται μέσα σε όλες τις τάξεις και τις διαβαθμίσεις
του ανθρώπου «τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους
πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελεύθερους και
τους δούλους». (Αποκ. ΙΓ’ 16), ακριβώς γιατί ένας
άνθρωπος υπάρχει ουσιαστικά, αδιακρίτως της
εικόνας-μορφής που φορά και η πλάνη είναι μία, μία η
πηγή της και μία η εκδήλωσής της, αδιακρίτως και πάλι
τις φαινομενικά διαφορετικές εκδηλώσεις της.
Αυτό το ιθύνων εγώ όπως είπαμε θέλει να εξουσιάσει όλη
την υπόσταση και την ύπαρξη του ανθρώπου
αντικαθιστώντας την πνευματική Εξουσία (εις Χριστόν
Βάπτισμα) με τη γήινη εξουσία «δώσιν αυτοίς χάραγμα
επί της χειρός αυτών της δεξιάς», (Αποκ. ΙΓ’ 16-17),
καθιστώντας το νου του ανθρώπου έρμαιο του κοσμικού
φρονήματος της υλικής συνείδησης «ή επί των μετώπων
αυτών» (Αποκ. ΙΓ’ 17), ώστε να δύναται ο υλικός
άνθρωπος να κυριαρχεί και να εκδηλώνεται στο φυσικό
πεδίο της γης.
Χρειάζεται λοιπόν η υπερνίκηση του φρονήματος του
κόσμου της πτώσης, της ύλης-σάρκας και του σατανά-εγώ,
που δεν είναι μορφή αλλά κατάσταση συνείδησης. Η
υπερνίκηση γίνεται μονάχα δια μέσου του Λόγου Χριστού,
του Ιησού Χριστού, ο οποίος νίκησε τον κόσμο, τη σάρκα
και το διάβολο.
Για να υπερνικήσει ένας τον κόσμο πρέπει να υπάρχει
απόδειξη ότι κατανίκησε όλα τα ψευδή δολώματά του, τον
πλούτο και τις τιμές. Για να υπερνικήσει τη σάρκα
πρέπει να πνευματοποιήσει τις 5 αισθήσεις, μέχρις ότου
η υλική συνείδηση εγερθεί και υψωθεί σε πνευματική
συνείδηση κατά αίσθημα, γεύση, όραση, ακοή και
όσφρηση. Τούτο θα καταλήξει στην πλήρη κυριαρχία επί
του σώματος και στην τελική απολύτρωση από το θάνατο.
Ο διάβολος τέλος, δεν είναι τίποτα άλλο από το
προσωπικό εγώ, που έχει στην ελευθερία του σχηματίσει
μία κατάσταση συνείδησης ιδιαζόντως δική του. Όταν ο
άνθρωπος ζει αποκλειστικά στη συνείδηση την οποία έχει
δομήσει εξ ολοκλήρου η προσωπικότητα, τότε κυβερνάται
υπό του νου και τη σαρκός, η οποία είναι ο αντίπαλος ή
σατανάς.
Το Μυστήριο του Σταυρού κρύβει την υπερνίκηση του
Σατανά ή 666 ή εκπεσούσας συνείδησης, διότι το μεν
σώμα σταυρώνεται, το δε Πνεύμα Ανασταίνεται και
καταλαμβάνει κάθε χώρο που πριν κατελάμβανε η ύλη και
μετασχηματίζει το σώμα σε φορέα Λόγου. Τότε ο άνθρωπος
ως νικών πλέον που πολλές φορές αναφέρεται μέσα στην
Αποκάλυψη έχει όχι μόνο αποκατασταθεί στην προ της
πτώσης του κατάσταση, αλλά και έχει ενωθεί με το
Πνεύμα Χριστού  κατά πάντα, δηλαδή Χριστοποιείται και
οδηγείται σε όλη την Αλήθεια του Λόγου Θεού, «ο νικών
κληρονομήσει ταύτα και έσομαι αυτώ Θεός και αυτός
έσται Μοι Υιός». (Αποκ. ΚΑ’ 7-8). Αυτή είναι και η
πρώτη Ανάσταση που αναφέρεται στην Αποκάλυψη,
«μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη
πρώτη». (Αποκ. Κ’ 5-6). Μετά από μία σειρά σταδίων
εκπαίδευσης προς την Τελείωση θα έλθει και η τελική
νίκη δια μέσου της οποίας θα οδηγηθεί στην πλήρη
ταύτιση με το Λόγο Θεό Πατέρα, στη Θέωση, «ο νικών,
δώσω αυτώ καθίσαι μετ’ Εμού εν τω Θρόνω Μου, ως Καγώ
ενίκησα και εκάθισα μετά του Πατρός Μου εν τω Θρόνω
Αυτού». (Αποκ. Γ’ 21-22).
 
 

Γ. Φ.

• Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑ