Σε κάθε θρησκευτική γιορτή, από το Μάιο μέχρι και το Σεπτέμβριο υπάρχει και ένα χωριό στο νομό Γρεβενών που γιορτάζει τον Άγιό του. Η γιορτή αυτή  αποτελεί παράλληλα για τους κατοίκους και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γλεντήσουν και να αναβιώσουν τα πατροπαράδοτα πανηγύρια.
Έτσι κάθε χρόνο πολλά χωριά, που είχαν εγκαταλείψει για λίγο τον παραδοσιακό τρόπο γλεντιού διοργανώνουν και πάλι τα πανηγύρια τους και μάλιστα προσπαθούν να κρατήσουν πολλά από τα στοιχεία που είχαν παλαιότερα. Φυσικά υπάρχουν και χωριά που όλα αυτά τα χρόνια, παρά τους ξενόφερτους τρόπους διασκέδασης, έχουν διατηρήσει αναλλοίωτο το χαρακτήρα των πανηγυριών.
Τα πανηγύρια αποτελούσαν και αποτελούν για τους κατοίκους των χωριών του νομού Γρεβενών έναν ξεχωριστό τρόπο διασκέδασης. Πέρα από τη θρησκευτική κατάνυξη, η γιορτή του Αγίου τους ήταν και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για διασκέδαση, μία διασκέδαση, η οποία πολλές φορές ξεπερνούσε τις δύο και τρεις  ημέρες.
Με τον τρόπο αυτό οι κάτοικοι διατηρούσαν και διατηρούν τους δεσμούς με την παράδοση, καθώς επίσης και τους δεσμούς με τους συγχωριανούς, καθώς στο πανηγύρι του χωριού όλοι φρόντιζαν και φροντίζουν να είναι εκεί, στη γενέτειρά τους.
Κάθε πανηγύρι είχε και το δικό του ξεχωριστό τρόπο, με τον οποίο γιορτάζονταν και τον τρόπο αυτό πολλοί συνεχίζουν να τον διατηρούν μέχρι και σήμερα. 
Τα πολυήμερα γλέντια διατηρούνται σε πολλά πανηγύρια των ορεινών χωριών, όπου οι κάτοικοι έχουν φροντίσει να διατηρούν δύο και τρία πανηγύρια ταυτόχρονα, χωρίς μάλιστα το ένα να χάνει την αίγλη του εξαιτίας του άλλου.
Έτσι βλέπουμε στο Περιβόλι Γρεβενών να διατηρούν με ξεχωριστό τρόπο το καθένα τα πανηγύρια του Προφήτη Ηλία και της Αγίας Παρασκευής. Μάλιστα αυτό της Αγίας Παρασκευής κρατάει ένα τετραήμερο.
Από την παραμονή μέχρι και την μεθεπομένη της γιορτής στο χωριό υπάρχει δημοτική ορχήστρα, η οποία γυρίζει από σπίτι σε σπίτι μεταφέροντας στη συνέχεια το γλέντι στην πλατεία του χωριού. Κάθε μέρα μετά τον εσπερινό οι κάτοικοι του Περιβολιού συγκεντρώνονται στο Κίνικ, μία τοποθεσία του χωριού, όπου σέρνεται ο μεγάλος χορός, με τους άνδρες να σέρνουν πρώτοι το χορό και τις γυναίκες να ακολουθούν. Την τρίτη ημέρα- αύριο - οι νέοι του χωριού μετέχουν σε αγώνες άλματος εις τριπλούν, ενώ την τελευταία ημέρα το γλέντι μεταφέρεται σε μία πανέμορφη τοποθεσία έξω από το χωριό στον «κήπο της Έλλης».
Η γιορτή της Αγίας Παρασκευής δίνει την ευκαιρία στους κατοίκους δύο χωριών, του Πολυνερίου και της Αλατόπετρας να γιορτάσουν από κοινού την Αγία τους, στο εξωκλήσι που βρίσκεται στα όρια των δύο χωριών. 
Από το πρωί συγκεντρώνονται στον περίβολο της εκκλησίας για να προσευχηθούν και στη συνέχεια ακολουθεί χορός και γλέντι με τα παραδοσιακά φαγητά (βραστή γίδα ή πρόβειο ,γιαχνί και ψητά) να μοιράζονται στους επισκέπτες δωρεάν.
Επίσης χιλιάδες επισκέπτες δέχεται κάθε χρόνο στις 6 και 7 Αυγούστου και το μοναστήρι του Οσίου Νικάνορα στη Ζάβορδα Γρεβενών στο πανηγύρι που γίνεται στον υπαίθριο χώρο  της μονής, ενώ δε λείπουν και τα ανταμώματα πολλών χωριών, όπως των Αγίων Θεοδώρων, που είναι και το παλαιότερο, της Κρανιάς, της Καλλιθέας, της Παναγιάς και προσφάτως των Πριονιών. 
Το αποκορύφωμα των πανηγυριών στο νομό Γρεβενών είναι τον δεκαπενταύγουστο, στη γιορτή της Παναγίας, όπου δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει ένα, δύο ίσως και περισσότερα πανηγύρια. Είναι οι ημέρες που γεμίζουν όλα τα χωριά με τους απανταχού Γρεβενιώτες, αλλά και τους χιλιάδες επισκέπτες. Έτσι βλέπουμε την πανέμορφη Σαμαρίνα να γεμίζει με 10-15 χιλιάδες κόσμο αυτές τις ημέρες, τη στιγμή που το χειμώνα οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους είκοσι. 
Είναι η εποχή που ο νομός έχει τον περισσότερο πληθυσμό και ο μήνας στον οποίο γεμίζουν τα χωριά. Ο Δεκαπενταύγουστος είναι για τους γρεβενιώτες ημέρα γλεντιού και δικαιολογημένα οι κάτοικοι, κυρίως των ορεινών χωριών, το αποκαλούν «ως Πάσχα του Καλοκαιριού». 
Η γιορτή της Παναγίας δίνει την ευκαιρία στους ξενιτεμένους να βρεθούν στο πατρικό τους σπίτι και τους συγχωριανούς να ξαναζωντανέψουν το έθιμο των πανηγυριών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε χωριά, που το χειμώνα κατοικούν 100 και 200 κάτοικοι να φθάνουν αυτή την ημέρα στις δύο και τρεις χιλιάδες. 
Το αποκορύφωμα φυσικά γίνεται στη Σαμαρίνα, στο πιο ψηλότερο χωριό της Ελλάδας. Εδώ όλες αυτές της ημέρες επικρατεί συνωστισμός καθώς την επισκέπτονται χιλιάδες προσκυνητές, τόσο για να εκκλησιαστούν στη Μεγάλη Παναγιά όσο και για να γλεντήσουν στο πατροπαράδοτο πανηγύρι το οποίο κρατάει ένα τριήμερο.
Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στην Αβδέλλα Γρεβενών, όπου και εδώ κάθε βράδυ και για ένα πενθήμερο οι κάτοικοι ξεφαντώνουν στην πλατεία του χωριού. Στο ιστορικό επίσης Σπήλαιο Γρεβενών, εκεί που σώζεται η ιστορική Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου το σκηνικό είναι το ίδιο. Χιλιάδες επισκέπτες έρχονται να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας, αλλά και να ξεφαντώσουν στο τριήμερο πανηγύρι.
Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα χωριά του νομού Γρεβενών που πανηγυρίζουν σήμερα. Στο Βατόλακκο, την Πηγαδίτσα, στις Κυδωνιές την Κρανιά, τη Ροδιά το Κυπαρίσσι, τους Φιλιππαίους, στο Μέγαρο, τη Σμίξη, τους Μαυραναίους στο Μεσολούρι, τα Αηδόνια, την Τρικοκκιά, το Τριφύλλι, την Καλλιθέα, και το Πανόραμα τα πανηγύρια συνεχίζουν να και γίνονται πόλος έλξης πολλών επισκεπτών.
Άλλωστε τα πανηγύρια αποτελούσαν και αποτελούν για τους κατοίκους των χωριών του νομού Γρεβενών έναν ξεχωριστό τρόπο διασκέδασης, καθώς εκτός από τη θρησκευτική κατάνυξη, είναι και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να διατηρούν τους δεσμούς με την παράδοση, όπως επίσης και με τους συγχωριανούς, καθώς στο πανηγύρι του χωριού όλοι φροντίζουν να είναι στη γενέτειρά τους.
Από την παραμονή ακόμη της Παναγίας και για ένα τριήμερο στα περισσότερα χωριά υπάρχει δημοτική ορχήστρα, η οποία μεταφέρει το γλέντι στην πλατεία του χωριού, ενώ οι επισκέπτες μπορούν να γευτούν τα παραδοσιακά ψητά και τα ντόπια κρασιά.
 
 

ΜΑΚΗΣ ΝΑΣΙΑΔΗΣ