1. Χάση

Τί για σένα κι αν μιλώ, σένα που κοιτάζω
άλλα έχω στο μυαλό, γι' άλλ' αναστενάζω
Τί κι ο κόσμος κι η ζωή, είναι πληγωμένοι
άλλα έχουν στην ψυχή, κι είναι λυπημένοι
.
Κι ο Θεός σαν τυραννά, σαν καταδικάζει
είν' αυτός που ειναι ψηλά, και στους κάτω τάζει
.
Αλλο ένα δε θα πω, άλλο για τη χάση
είν' ο λόγος μου μικρός, λόγος που θα χάσει

3. Παρυφές

Συχνά με παίρνεις και μου λες
πως θα 'ν' το αύριο σα χτες
και με παρηγορείς με πόνο
και με παρηγορείς και λιώνω
.
Του σεντονιού σου οι παρυφές
ξεχείλωσαν και τη σκέψη μου δέσαν
.
Κρίνο λευκό οι Κυριακές
που σε κουράζουν μ' αγκαλιές
σα θυμηθείς τον πόνο
σα θυμηθείς το χρόνο

5. Το γυαλί μας

Παλεύαμε στης θεομορφής τα μονοπάτια
Χρονοτριβές παλαίμαχες, ν' απαρνηθούμε θέλαμε
Κι όταν ήλθε η αλήθεια και στην είπα μέσ' στα μάτια
η λύπη, λύπη σου έγινε
Ήσουνα νέος πολεμιστής, μ' αμφέβαλα για λίγο
Η αλήθεια όμως μ' έκανε να σε χαρώ μ' αγάπη
Χίλιες μια σκέψεις στο μυαλό
Τα ματια μου κοιτάζεις κι απορείς
Δε χρειάζεται να κλαίς, δεν πρέπει να ρωτάς
Δε θα μιλήσω άλλο πια για εκτελέσεις
Ας μη πονάμε, Ας μη μιλάμε, Ας μη γελάμε
Έρωτα είσαι δώ και θα μας πάρεις
Το κάλεσμά σου το γυαλί μας θα τσακίσει

7. Έννοια

σ' άλλα μέρη σαν πετάς
με πλανεύεις και με πας
και κλαίω, και κλαίω
που ακόμα δεν ξέρω τι λέω
με τις ώρες
έννοια
πετάω και με λεν μαλάκα
με συγκινούν τα χάδια που δεν έχουν έννοια
τώρα
μη μ' αφήνεις μόνο, τόσο μόνο
και γεμίζω φόβο, τόσο φόβο
έννοια
τώρα
γελάς
μη με παιδεύεις άλλο
και ρωτάς
πώς είν' το κλάμα
στην απομόνωσή σου
σαν πας
έννοια

9. Σ' ανασαίνω

Σ' ανασαίνω Μάνα, Μάνα μου
Σ' ανασαίνω Μάνα, Μάνα Γη
Κι αρωσταίνω Μάνα, Μάνα μου
Κι αρωσταίνω Μάνα, Μάνα Γη
.
Νύχτωσ' η ματιά σου μάτια μου
και η ομορφιά σου νύχτωσε
πήρε τ' άρωμά της κι έφυγε
έφυγε η πρώτη νιότη σου
.
Ζύμωσαν τη μέρα με πληγές
πού 'μειναν για πάντα ανοιχτές
Δεύτερα τη μοίρα μέτρησαν
δεύτερα τα μέτρα κι έχασαν

11. Κύριε

Κύριε, Oυαί, Eλέησον.

13. ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ

Σα Νι Ε Α, Σα Ναι Μη Ε Νι Μη Α
Φίλε ή αντίπαλε μην τ' αναγγείλεις πουθενά.
Δεσμώτης τήδε ίσταμαι τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος