.

ιβ:1 Και σημειον μέγα ωφθη εν τω ουρανω, γυνη περιβεβλημένη τον ηλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδων αυτης, και επι της κεφαλης αυτης στέφανος αστέρων δώδεκα, 2 και εν γαστρι εχουσα, και κράζει ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκειν. 3 και ωφθη αλλο σημειον εν τω ουρανω, και ιδου δράκων μέγας πυρρός, εχων κεφαλας επτα και κέρατα δέκα και επι τας κεφαλας αυτου επτα διαδήματα, 4 και η ουρα αυτου σύρει το τρίτον των αστέρων του ουρανου και εβαλεν αυτους εις την γην. και ο δράκων εστηκεν ενώπιον της γυναικος της μελλούσης τεκειν, ινα οταν τέκη το τέκνον αυτης καταφάγη. 5 και ετεκεν υιόν, αρσεν, ος μέλλει ποιμαίνειν πάντα τα εθνη εν ράβδω σιδηρα. και ηρπάσθη το τέκνον αυτης προς τον θεον και προς τον θρόνον αυτου. 6 και η γυνη εφυγεν εις την ερημον, οπου εχει εκει τόπον ητοιμασμένον απο του θεου, ινα εκει τρέφωσιν αυτην ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. 7 Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανω, ο Μιχαηλ και οι αγγελοι αυτου του πολεμησαι μετα του δράκοντος. και ο δράκων επολέμησεν και οι αγγελοι αυτου, 8 και ουκ ισχυσεν, ουδε τόπος ευρέθη αυτων ετι εν τω ουρανω. 9 και εβλήθη ο δράκων ο μέγας, ο οφις ο αρχαιος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανας, ο πλανων την οικουμένην ολην,ν εβλήθη εις την γην, και οι αγγελοι αυτου μετ' αυτου εβλήθησαν. 10 και ηκουσα φωνην μεγάλην εν τω ουρανω λέγουσαν, Αρτι εγένετο η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του θεου ημων και η εξουσία του Χριστου αυτου, οτι εβλήθη ο κατήγωρ των αδελφων ημων, ο κατηγορων αυτους ενώπιον του θεου ημων ημέρας και νυκτός. 11 και αυτοι ενίκησαν αυτον δια το αιμα του αρνίου και δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτων, και ουκ ηγάπησαν την ψυχην αυτων αχρι θανάτου. 12 δια τουτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοι και οι εν αυτοις σκηνουντες. ουαι την γην και την θάλασσαν, οτι κατέβη ο διάβολος προς υμας εχων θυμον μέγαν, ειδως οτι ολίγον καιρον εχει. 13 Και οτε ειδεν ο δράκων οτι εβλήθη εις την γην, εδίωξεν την γυναικα ητις ετεκεν τον αρσενα. 14 και εδόθησαν τη γυναικι αι δύο πτέρυγες του αετου του μεγάλου, ινα πέτηται εις την ερημον εις τον τόπον αυτης, οπου τρέφεται εκει καιρον και καιρους και ημισυ καιρου απο προσώπου του οφεως. 15 και εβαλεν ο οφις εκ του στόματος αυτου οπίσω της γυναικος υδωρ ως ποταμόν, ινα αυτην ποταμοφόρητον ποιήση. 16 και εβοήθησεν η γη τη γυναικί, και ηνοιξεν η γη το στόμα αυτης και κατέπιεν τον ποταμον ον εβαλεν ο δράκων εκ του στόματος αυτου. 17 και ωργίσθη ο δράκων επι τη γυναικί, και απηλθεν ποιησαι πόλεμον μετα των λοιπων του σπέρματος αυτης, των τηρούντων τας εντολας του θεου και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησου. 18 και εστάθη επι την αμμον της θαλάσσης.