.

ιδ:1 Και ειδον, και ιδου το αρνίον εστος επι το ορος Σιών, και μετ' αυτου εκατον τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες εχουσαι το ονομα αυτου και το ονομα του πατρος αυτου γεγραμμένον επι των μετώπων αυτων. 2 και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου ως φωνην υδάτων πολλων και ως φωνην βροντης μεγάλης, και η φωνη ην ηκουσα ως κιθαρωδων κιθαριζόντων εν ταις κιθάραις αυτων. 3 και αδουσιν ως ωδην καινην ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων. και ουδεις εδύνατο μαθειν την ωδην ει μη αι εκατον τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι απο της γης. 4 ουτοί εισιν οι μετα γυναικων ουκ εμολύνθησαν, παρθένοι γάρ εισιν. ουτοι οι ακολουθουντες τω αρνίω οπου αν υπάγη. ουτοι ηγοράσθησαν απο των ανθρώπων απαρχη τω θεω και τω αρνίω, 5 και εν τω στόματι αυτων ουχ ευρέθη ψευδος. αμωμοί εισιν. 6 Και ειδον αλλον αγγελον πετόμενον εν μεσουρανήματι, εχοντα ευαγγέλιον αιώνιον ευαγγελίσαι επι τους καθημένους επι της γης και επι παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαόν, 7 λέγων εν φωνη μεγάλη, Φοβήθητε τον θεον και δότε αυτω δόξαν, οτι ηλθεν η ωρα της κρίσεως αυτου, και προσκυνήσατε τω ποιήσαντι τον ουρανον και την γην και θάλασσαν και πηγας υδάτων. 8 Και αλλος αγγελος δεύτερος ηκολούθησεν λέγων, Επεσεν, επεσεν Βαβυλων η μεγάλη, η εκ του οινου του θυμου της πορνείας αυτης πεπότικεν πάντα τα εθνη. 9 Και αλλος αγγελος τρίτος ηκολούθησεν αυτοις λέγων εν φωνη μεγάλη, Ει τις προσκυνει το θηρίον και την εικόνα αυτου, και λαμβάνει χάραγμα επι του μετώπου αυτου η επι την χειρα αυτου, 10 και αυτος πίεται εκ του οινου του θυμου του θεου του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργης αυτου, και βασανισθήσεται εν πυρι και θείω ενώπιον αγγέλων αγίων και ενώπιον του αρνίου. 11 και ο καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αιώνων αναβαίνει, και ουκ εχουσιν ανάπαυσιν ημέρας και νυκτός, οι προσκυνουντες το θηρίον και την εικόνα αυτου, και ει τις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτου. 12 Ωδε η υπομονη των αγίων εστίν, οι τηρουντες τας εντολας του θεου και την πίστιν Ιησου. 13 Και ηκουσα φωνης εκ του ουρανου λεγούσης, Γράψον. Μακάριοι οι νεκροι οι εν κυρίω αποθνήσκοντες απ' αρτι. ναί, λέγει το πνευμα, ινα αναπαήσονται εκ των κόπων αυτων. τα γαρ εργα αυτων ακολουθει μετ' αυτων. 14 Και ειδον, και ιδου νεφέλη λευκή, και επι την νεφέλην καθήμενον ομοιον υιον ανθρώπου, εχων επι της κεφαλης αυτου στέφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρέπανον οξύ. 15 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου, κράζων εν φωνη μεγάλη τω καθημένω επι της νεφέλης, Πέμψον το δρέπανόν σου και θέρισον, οτι ηλθεν η ωρα θερίσαι, οτι εξηράνθη ο θερισμος της γης. 16 και εβαλεν ο καθήμενος επι της νεφέλης το δρέπανον αυτου επι την γην, και εθερίσθη η γη. 17 Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουρανω, εχων και αυτος δρέπανον οξύ. 18 Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηρίου, ο εχων εξουσίαν επι του πυρός, και εφώνησεν φωνη μεγάλη τω εχοντι το δρέπανον το οξυ λέγων, Πέμψον σου το δρέπανον το οξυ και τρύγησον τους βότρυας της αμπέλου της γης, οτι ηκμασαν αι σταφυλαι αυτης. 19 και εβαλεν ο αγγελος το δρέπανον αυτου εις την γην, και ετρύγησεν την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του θεου τον μέγαν. 20 και επατήθη η ληνος εξωθεν της πόλεως, και εξηλθεν αιμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ιππων απο σταδίων χιλίων εξακοσίων.